Şair Ölümü

Yazdıklarım mit bir taşa yazılıdır aslında
silmekle yok edemezsin
sen ne kadar tuşlar ardına veya kâğıda sansan da
onları hiç öldüremezsin...
hiç okumasan da!
kelam düşmüştür bir defa an'a
silemezsin...

sevda ayrılıkla ölmez!
üzülür sadece
siyah bir bant takar alnına!
üzüldükçede daha çok beslenir semirir
ve unutma
ölen bir sevdalıdır sevda değil!..


şair ölür
ben de ölürüm elbet
elbet dizlerim yere değer bir gün
ama ölen şairdir sadece
dizeler değil!
şiirler ölmez
onlar ölümsüz anlara yazılıdır
şiir susarsa dava düşer sadece
şair ölmez
tekparçadır
daha kalem sağdır çünkü !

delikli demir de vuramaz hiç bir şairi
ardındaki göz olsa da sevdalısı
kalemi sağ ise kurşun işlemez yüreğinden
ki bir gönül ölümüdür bu olası
canı da sevdası da kalemidir asıl
sevdası bir gün bırakır belki
giderken kendi bilmez
kuvvet yükler kalemin terkisine enikonu
bilmezki;
şair ölürse kalbinden değil
kaleminden olur eceli ,sonu!

hadi sana bir ipucu
sıkıca kapanmış iki el arasındadır atarım
korkma bir mavi kan öperse avuçlarını
hadi
göster tüm gücünle becerini
tak alnıma kara çabutu
yapıştır mavi buseyi!

hadi;
sık ümüğümü al canımı
kır ecelimi!