Şair Varken İlhama Gerek Duymam

Şair şakağında yılgın bir atış
ve suskun bir şiirdir sevmek
yürümektir bazende
bir yolu,bir başına
sendeleyerek...

Şair kaleminde ölüme meydan okuyan
bir zulümdür
sevmek,
sesi duyulmayan bir şiir gibi
öznesiz yüklemlere gizlenmek
ve alabildiğine nesnesiz
nefessiz
kimliksiz kalmaktır
ve bazende
tutunamamaktır
yalın bir sözdür
manasını yitirmiş...

Kahve gözlü bir kadının
ellerinde ıslanan bir kağıda
yazılmış
'bilinmez nereden gelir yazgısı'
sözüyle biten
bir sevda özetidir çoğu zaman
ve hiçbir zaman dile gelmeyen
her gelişi bir şiirle kesilen
bir dipnottur
yoktur başlangıcı
sonu yoktur...

Şair yüreğine
ağır bir senfoni sesiyle
seslenmektir bazende
ve yitik kalan onca anıya rağmen
yeniden aynı tadı duyumsamaktır
sonra sular içinde yanmaktır
küle dönmeden
aynı yangına susamaktır
bazende...

(an gelir çığlıklar kopar içimde / isimsiz sevda olur mu söyle!)