Salacak'ta Hüzün

bir temmuz akşamı geçtim çırpınan denizinden
aah benim istanbul'um sen böyle miydin eskiden

salacak'ta yüklenirdi yorgun kayıklara sevdamız
çökerken üstümüze nisan yağmurlarının nefesi
nerede o kırık kanatlarına sığındığımız
derme çatma balıkçı kulübesi

cağaloğlu'nda bulaştım yasak kitaplarına
parasızlığımın dostu oldu sahaflar
kumkapı meyhanelerinde tattım günahı
kadehime çeşni sundu romanlar

beyazıt tarihimdi kapalıçarşı sarraf
mahmutpaşa dinginliğe saldıran çığırtkan
önümde sıralandı derbeder hanlar
kulağımı okşayan kemandan yoksun çiçek pasajı
sahi yanmıştı bir zamanlar

sekiz on beş vapuruydu sürekli beklediğim
karaköy iskelesine sığınırdı karasevdalı ellerim
fırçama tuval olurdu gökyüzünün atlası
yaralı siluetinde kanardı resimlerim

aah benim istanbul'um sen böyle miydin eskiden
âşıklar sevişir sevdalı tepelerinde
salkım soluklu koylarında içilirdi neşeden

yine kıyılarınla oynaşmakta aşüfte deniz
yabanıl dansların tutsağı kızkulesi
günahın fısıltıları savrulur eteğinde
gecelerinin koynuna girer ihanetin nağmesi

asırlık suskunluğuna gömülü topkapı
küskün omuzlarında koca bir çınar
gülmeyen ikonalarına sitemli ayasofya
ağlamaklı ihtişamlı kubbesi
gözyaşı sel olmuş gülhane parkında
ceviz ağacının yok artık eski neşesi

mavnalar geçmiyor gururla
balık da çıkmıyor haliç'te
inadına duruyor dimdik ayakta
muhteşem süleymaniye

petrol yalayan yakamozlarına hışımla yağar
kararan gölgen
dağınık saçlarında rüzgârın eli
bitimsiz yasına boğulur
zavallı dolmabahçe'n

vaah benim istanbul'um sen böyle değildin eskiden



(yeditepe yedi düş)
18 temmuz 2005 salacak