Sallanan Koltuk Biraz Hara-kiri Biraz Kavaklıdere

ne kadar yalnız şu balkon
sisli bir sokak gibi, öyküsü evlerde saklı
uzaktaki kuşlara hışırdayan yapraklarıyla, şu çınar
yeni günü bekliyorlar

bir güneş serüveni sonunda yine sevgililer
gececil ayinlerin taşan sesiyle birbirlerine çok yakınlar
sen bendesin hâlâ, ben senden uzak
mahmur kalemin gözünden uyku akarken
inatla yazmak istiyorum
ve kıpırdamaya korkuyorum gece susmasın diye
elimde şarap, dilimde kimsenin duymadığı fısıltı
aşkın ipeksi serenadını dinlemek istiyorum


sana dair ne varsa
esmer esmer geliyor, tüm susuşlar
gözlerimi kapatıyorum
düşsel bir salıncakta
benimle sallanıyor, bedenimdeki masallar
pembe kızıl bir yalnızlıktayım
serseri bir kelebek gibi uçup, yakana konmak istiyorum


şimdi, büyümeyen bir kızın eteklerinde dönüyor dünya
uçucu bir alevim, şimdi bir tülüm ben
arzulu, acı dolu, karanlık ve pırıltılı
eski bir şarkıdan dökülmüş kristal nota
güftesini yazan şair uyanırsa hatırlanacak
tuhaf bir esintiyle pencerenden içeri süzülmek istiyorum


aykırı bir gölge, akrebin beşinde
kaf dağında unutulmuş kuş
dans ediyor, yanan tek kanatlı gecede
minik bir tebessümün içine saklanmış tutkular
aşkın ve meşkin tüm raksı saçlarımdan aktılar
güneş usul usul yükselmekte
kuşlar uyanmış, çınar ağacıyla muhabbette
sen bendesin hâlâ, ben senden uzak
biraz hara- kiri, biraz kavaklıdere ile geçti uyuyamamış anlar


gece ile gündüz arasına sıkışmış, şaşkın bir balkondayım
artık yummak istiyorum gözlerimi
kendimi bırakmak istiyorum
küçük bir bebek gibi okyanusun kalbine


beni gör, beni düşün
sarışın dalgaların en mor vaktinde
dağ yüklü bir gemi gibi, bana gel
derin sularımda bekliyorum