Sana Yaşıyorum Kendi Dünyamda
sus! konuşma
kokun karışmıyorken nefesime
bana yar olmaz bu sevda...
nisan yağmurları gibi ağlar yüreğim, gizliden gizliye
bedenim, ecnebi akşamların kollarında,
riyakar rüzgarlar kışkırtır benliğimi...
seni uyuyup,
her mahsun sabah sana uyandığımda,
aynalara anlatırım sensizliğimi...
sus! konuşma
gözlerin parlamıyorken yıldız misali gecemde
bana uğramaz bu sevda...
sokağın mazgallarına düşer düşlerim, lime lime
şimdi sen, en uzak kuytularımda
koyu akşamlar karartır benliğimi...
seni düşünüp,
düşünmek bir yana, korkularımla yaşadığımda,
kime nasıl anlatırım çaresizliğimi?
sus! konuşma
sen bende yaşamıyorsun aslında
ben, sana yaşıyorum kendi dünyamda...
Tam ihtiyaç duyulan anda anlaşılamamak, ya da anlatılamamak!.. Yaşam böyle geçip gidiyor ne yazık ki. Kutluyorum.
sus! konuşma sen bende yaşamıyorsun aslında ben, sana yaşıyorum kendi dünyamda.
Hep öyle yapmadık mı?
Ya ona yaşadık, ya da heba ettik kendimizi, ama bize yaşıyanlarda oldu, çoğu kez de onları göremedik.
Güzel kurgu ve ders vericiydi.
Tebrikler sevgili dost.
sus! konuşma sen bende yaşamıyorsun aslında ben, sana yaşıyorum kendi dünyamda...
güzel bir anlatımın ardından harika bir final tebrikler
sus! konuşma sen bende yaşamıyorsun aslında ben, sana yaşıyorum kendi dünyamda...
ud83cudfbbDUYGU DOLU DİZELERİNİZE TEBRİKLERİMLEud83cudfbb
teşekkürler...