Sarıya Dönük Yüzün / Eylül

Sarıya dönük yüzün soluk renginde gizli hüzün,
Gemilerini yakmış bir kadının sinesinde tüzün.
Nü portrelere gebe sabahına ulaşan her yaşlı ağaç,
Manivelasın, yorgun aşkların zeminine kaldıraç.

Sarı gül kurusu dudakların altuniye çalar güneşin,
Hüzün emzirir ibrişimlerinden gün batımında gözlerin.
Yakamoz dans ediyor şakaktaki aklarda, ay çıktığı zaman,
Sitemin boğduğu gecelerinin sabahında yazılır amlamsızca bir ferman.

Efkarlı bağbozumusun hoyrat ellerin hırpaladığı,
Muştusun yolculuklara,kuytundaki aşklar gün yanığı.
Ezgilerin acıtır,balerin edasıyla süzülür dökülen yapraklar,
Günahından kurtulurcasına hasadını atar topraklar.

Gölgende sükut diller,incelir ruhlar, gözler ağlamaklı,
Ayrılığın gökkuşağısısın ,efsunlu sırlar bağrında saklı.
Eylülüm...sarıya dönük yüzün,soluk renginde gizli hüzün,
Ayrı bir peri masalıdır,sende gercekleşen her düğün.