Savrulan Yaprak

Ölü doğmuş sözler
karanlığıyla sızmış hayata,
Savrulan yapraklardan almış içeriğini
Sayfalara kırılmış renkler gölgeleriyle
Yanlış anlamanın vurur nabzı derinlere
Uzaktan
Kendime bakarım
Geçit vermez dehlizler
Boşuna çekilir bunca açılar


Bir roman sanılır halbu ki
Onca yaşanılanlara dökülen
Bu yüzden yalnızca bir ırmak vardır
Romanı baştan sona dolaşan
Üşüyen yapraklardır ışıkların renginde
İçerde mevsimler kış'tır
Yorgun şiirlerin bile kaldıramadığı