Sayamadım
Gökler dile geldi yokluğunda,
Kaçıncı yağmur bu sensiz ıslandığım?
Yorgunum,kırgınım oysa,
Kaçıncı durak bu sensiz beklediğim?
Ne zaman durdu,ne de hayat,
Yaşadık maziyi unutarak
Ya da unuttuk sayarak.
Belki hatıraları dondurarak,
Gün be gün azalarak,
Ömrümüzü tükettik yaşayarak...
En güzel nimetti;ağlamak
Sona gelmek ve tekrar başlamak
Düştüğün yerden kalkmak
Ve hala dimdik ayakta durmak!
Anlayacağın;
Herşey olağanca hızıyla devam etti!
Senden sonra değişen neydi ki!
Belki biraz daha yaşlandım,
Belki biraz daha saçıma beyazları topladım,
Belki tütüne bağlandım,
Ya da; daha gamsızlaştım.
Yastıklara ağladım,
Yaraları dağladım,
Dertlere katlandım,
Özlemlere dayandım,
Yani;
Yokluğuna da alıştım.
Ama bir türlü sayamadım;
Kaçıncı çayım bu şekersiz yudumladığım,
Ve; kaçıncı perde sensiz sonlandığım!
Trajik ve düşündürücü bir şiir...her haliyle güzeldi...kutlarım sizi
Ne,zaman durdu,ne de hayat,
finalinin güzelliğine diyecek bir şey yok..Alışmak her zaman bu kadar kolay olmasada ,sevmek her türlü sonuca katlanmayı gerektirir..
güzel şiire teşekkürelr.
Yastıklara ağladım, Yaraları dağladım, Dertlere katlandım, Özlemlere dayandım, Yani; Yokluğuna da alıştım.
Ama bir türlü sayamadım; Kaçıncı çayım bu şekersiz yudumladığım, Ve; kaçıncı perde sensiz sonlandığım!
😙👍 Tebrikler Suzan Hanım, güzel bir şiir okudum sayfanızda.
En içten selam ve sevgilerimi gönderiyorum size.
Yastıklara ağladım, Yaraları dağladım, Dertlere katlandım, Özlemlere dayandım, Yani; Yokluğuna da alıştım.
Ama bir türlü sayamadım; Kaçıncı çayım bu şekersiz yudumladığım, Ve; kaçıncı perde sensiz sonlandığım! .. kutlarım sayın AKDEMİR