Sen Ellerini Verdin Ben Yüreğimi

?'Rüzgârın hırsla çarptığı her kapının ardında, sana gitme demeyi unutmuş, bir yürek kanar...''



Ömrünün bütün sağanaklığını alıp geldin
İlkyaz çiçeklerinden arda kalan ne varsa
Tüm kurutulmuş sayfa arası gül yaprakları da dahil
Yüreğinle birlikte
Bütün dağınıklığını alıp geldin
Zamana sığdıramadığın tüm düşlerini
Bir yanı eksik bedenine hapsetmiş
Kilitli bir sandık gibi geldin.

Hoş geldin...

Adı sevda olsun istedik
Tüm çıplak kusurlarımızla sevelim dedik
Sakladık güneşin doğuşundaki karanlığımızı
Başladık
Yeni bir güne başlar gibi
Tüm korkularımızla...


Sen ellerini verdin
Ben yüreğimi
Sonra
Sarılmalar
Dokunuşlar
Ve ardından kaçınılmaz yanılgılar...


İlkbahardan kaçıp sonbahara sığınan bir yağmur damlasının
Ürkek ve acemi bir çocuk sesiyle
Gözlerimizden yüreğimize düştüğünü hissedince
Anladık ki
Başka bir ömür düşünden
Payımıza düşen birkaç mutluluktu sadece...

Ve çatladı yüreğin sevgi damarı
Başladı iç kanamalarımız...

Ben avuçlarımı açtım
Sen yüreğini bıraktın avuçlarıma
Bir kapı çarpıldı sonra
Ardından bir kapı daha
Bir kapı daha...