Sen Ey Üstün Adam
Sabır taşları ile örülmüş bir kuyudan su içer gibi daldık
Hayatın öte yüzüne,
Karanlıktı, bir daha çıkamadık
Ve gün yüzü görmeden devamında /paramparça ağıtlarla
Hayattan göçer gibi
-Yerin dibine battık
Diplere sakladık haykırışları yıldan yıla çoğaltıp
Salmadık gelip geçerken sarkan hiçbir
Meraklı kulağa aldırmadan
Kendimizi kararak z/amanla beyhude
Olmamış ekinleri biçer gibi
-Sessiz, sedasız yattık
Derken
Serdengeçtilerin bindiği atların ayaklarında t/aşındık
Kıta kıta, dağ dağ yabana öbek öbek toplandık
Düşen her nal çivisine döndük tümüyle paslanıp çürüyerek
Yollardan geçer gibi
-Tozu dumana kattık
---Yıllara, asırlara, bin yıllara yayıldık
Bir darbeyle yok saydı yeni yetme adamlar bizi
Diz çöktü koca dağlar
İşte böyle yitirdik tarihin bilincini
İşte ondan, durmadan analar her gün ağlar
***
---İntikam bitmemişti
İntikam
Ki dedelerden intikal etmişti torunlara
Haince akan kanlarla
Ve serüven devam eder
Nice han kapısında gıcırdayan menteşe
Sesinde içimizi gıcırdattık acıyla
Nice küflü hücrenin taştan duvarlarının
Döküntülerindeyse kaybettik anıları
---Atılan her mızrağın uçunda sivri demir olduk
K/anla buluştuk
Göçmen kuşları ile yol aldık yol çizerek ardımızda
Geride kalanları unuttuk ağlamaya vakit dahi bulmadan
Bazen soğuk havaya sürtünüp düşen telekler olduk
---Sonra
Su başlarında kocaman gövdelerle ceviz olamadık da...
Bel vermiş, yaprak dolu taze sürgün dalların
Ağırlığından söğüt ağaçlarına döndük
Gölgemiz çok biz yandık
Hey gidi koca dünya hey
-Ateşlerde uyandık
***
Ve nihayet ardından ek yaparak yeni maceralara yol alırken
Taş kaldırımlar üstünde yanık yıldırım izleri olduk
Unutulup eskilerde kalmış buruk
-Silik c/andık
***
S e n, e y her şeyin ü s t ü nde duran a d a m!
Alıçlar dal verip ne çok yemiş tutmuşlar
Bu sene
Fidanlar dal dal boy verdi
Kalıçla vur dalları dökülen daneleriz
Kuş ol,
Bizi yesene
---Ne dedikse duymadın
H/içten
İçtenliğimize tınmadın bile
Gazel okurken
H a r i ç t e n
***
E y
u y a n ı k
a d a m !
-... Sen yaz, sen yönet; çal çal oyna
Bizi uyudu say boyna!-
...Elazığ, 05.08.2012.
.....
kalıç, -cı : a. hlk. Orak.
Sabır taşları ile örülmüş bir kuyudan su içer gibi daldık Hayatın öte yüzüne, Karanlıktı, bir daha çıkamadık.
Düşündürücü ve anlamlı bir şiir okudum yine usta kaleminizden..Çok da beğendim..Rabbim kelamınıza kaleminize zeval vermesin....
Kutlarım güçlü kaleminizi..Saygı ve selamlarımla.........