Sen Gideli

Sen gideli,
Gülme nöbetlerim kayboldu yüzümde,
Acılar özlemler yığın yığın gönlüm de.
Tutunacak bir dalım,
Sığınacak limanım yok artık elimde.

Sen gideli,
Yine okullar açıldı çıktım okul yoluna,
Seni aradı gözlerim,
Uzun hırkan, turkuaz atkınla.
Bulamayınca, bir uğultu koptu kulaklarımda.
Umutsuzca yığılıp kalmışım
O ıslak kaldırımlara.
Sen olmayınca,
Hepten anlamsızlaşıyor yıkılası dünya.

Sen gideli,
Takılmıyorum beraber dolaştığımız yerlere
Kime ne derim? Nasıl bakarım yüzlerine?
Serseri gibi dolaşıyorum bize yabancı yerlerde
Avunmağa çalışıyorum,
Beynimi törpüleyen hayallerinle.

Sen gideli
Geceleri ne etsem de uyuyamıyorum.
Zehir gecelerin şafağında, kendimi sokaklara vuruyorum
Bir ben, birde sahipsiz sokak köpekleri birlikte yürüyorum
Duyularım kayboldu.
Fırının önünde duruyorum,
Mis gibi sabah ekmeğinin kokusunu bile alamıyorum.
Gevreğinden bir lokma bile yiyemiyor,
Olduğu gibi köpeğin önüne bırakıyorum.

Sen gideli,
Yasalar kavramlar değişti ,
Bu şehre bir haller oldu.
Ayrılmak imkansız derken, kader bizi bir yerlere savurdu.
Yetmez mi gamze yüzlüm?
İnan isyanlarım tavana vurdu.

Sen gideli,
Sevemedim nefret ettim tüm eylüllerden.
Eylüldü seni benden alıp uzaklara götüren,
Eylüldü ruhumuzda fırtınalar estiren
Şehir yine karardı ruhum gibi baharı beklerken,
Yetişsen diyorum artık ne olur yetişsen,
En azından son nefesimi verirken...