Sen Ölmeyesin
Sen beni sevdana yapsan da köle
Ben can olayım da sen ölmeyesin
Şu garip gönlümü acıtsan bile
O an öleyim de sen ölmeyesin...
Hep sessiz sedasız çıkıp gelesin
Yüzüme bakıp da öyle gülesin
Ne çok sevdiğimi görüp bilesin
O an öleyim de sen ölmeyesin...
Sırtımı dönünce kefen öresin
Hicran yarasını sen de göresin
Fırsat kollayıp da yere seresin
O an öleyim de sen ölmeyesin...
Ettiğin sanma kâr haktan bulasın
Şu garibe kıydın yalnız kalasın
Köz düşsün içine külle dolasın
O an öleyim de sen ölmeyesin...
Her gece gözüne yaşlar dizesin
Karabasan gelsin sen de bezesin
Haram olsun uykun sersem gezesin
O an öleyim de sen ölmeyesin...
Gün olur ölürsem hiç sormayasın
Boşuna kafanı hiç yormayasın
Huzur ve mutluluk hiç görmeyesin
O an öleyim de sen ölmeyesin...
Pişman olup geri dönmek istersen
Birileri sana beni göstersin
Mezarı bulursan kefen örtersin
O an öleyim de sen ölmeyesin...
Küçük bir not ''o'' vefasıza:
(Sen ölmeyesin de hep sürünesin...)
Polat Tek
16.09.2014_ANTALYA
bende amin dedim vallahi ne yalan söyleyeyim 🙂
ölmek sürümekten iyidir her zaman için
kutlarım dost kalem hürmetler.