Sen Sustun,Ben Kaçtım...

Uzuyor geceler yokluğunda,
Aklımda bilmem kaçıncı kaçışım...
Hani her çıktığımda yollarımın sonu sana çıkardı da,
Yollara düşürürdün beni yine, suskunluğunla.

Konuşsaydın,
Belki bitecekti gitmelerim,
Gitmelerim ve çilelerim.
Sen ise hep sustun,
Sen sustun, ben kaçtım...

Vuslat değildi istediğim,
Sadece sözlerini bekledim.
Belki de bir şiir yazmanı,
Ya da yazdıklarımı okumanı...
Ama sen hep sustun,
Sen sustun, ben kaçtım...

Kaderini kendimiz çizdik alnımıza,
Ayrılığı kazıdık susukunluğumuzla,
Kimseye kızma! Hakkımız yok buna,
Zaman bizden yana değildi,
Tek bahanemiz bu olsa....

Ve yine konuşmadın
Ve ben yine kaçtım...
Bu sefer senden çok uzaklara,
Çok sevdiğim o şehri de terk ettim,umutsuzca.

Korkuyorum şimdi adım atmaya,
Ya adımlarım sana doğru yol alırsa?
Ne yaparsın karşında beni bulunca?
Ya bu sefer konuşursan,
Artık çok geç olsa da....
Ya keşkelerimizi çoğaltırsak?
Ya da suskunluğumuzu?

Şimdi,
Aklımda onlarca sorular,
Bir de özlemin var.

Yokluğunda geceleri uzatıyorum,
Bir sesini,
Bir de o şehri çok özlüyorum....