Sen Yokken

sen yokken ben seni düşündüm
yanlız kaldım ağladım
sensizlikten üşüdüm
yıldızları üzerime örttüm
gözyaşlarımı resimlerine dökdüm
sen gittin gideli ben çok çöktüm
kendimi şiirlere gömdüm
çünkü her mısrada seni gördüm
sen yokken ben dışarı çktım
deniz kenarına gittim
ay ışığında kafayı çektim
yakamozun pırıltısı sana benziyor diye
saatlerce onu seyrettim
sen yokken ben benliğimi kaybettm
yattım uymaya çalştım ama olmadı uyuyamadım
kendime kahve yaptım balkona çıktım
resimlerinle karşılklı içtim
sonra bizim şarkımızı dinledim
avazım çıktığı kadar bağırdım ağladım
ben senin yokluğuna alışamadım
sen yokken ben kurduğumuz hayalleri düşündüm
sahil kenarına yapacağımız evi
biz hiç ayrılmayalım deyişini
denizin kumsalda bıraktığı izi
allaha verdiğimiz sözü
senden yadigar kalan bu sızı
unutturmadı seni unutamadım
gerçi ben hiç seni unutmaya çalışmadım
sen yokken ben hep seninle yaşadım
nefes oldun seni soludum
akşam oldun sana uyudum
içki oldun sana doydum
sen yokken ben harab oldum
sen yokken bende yok oldum.