Sen Yoksun Diye......

Gün doğumunu seyrettim bu sabah
Geceyi de sabahladım ellerim şakağımda
Şafağında seyre daldım güneşi
Kızıl ok'u saplıyordu bağrıma
Çağrıma düşüyordu isyan.
Bitiyordu lisan dudaklarımda
Odağım da gül kavruluyordu
Ben vurulurdu ben yine
Sen, yoksun diye.

Kelebekler konuyordu bağda ki dala
Gül güzelliğini sunardı yine
Kuşlar uçardı uzak diyara
Açardı yara bağrıma.
Kahrıma sen.
Dağlarıma figan Ferhat misali
Yalan olurdu her bir masalı
Anlatılan her bir hikâye
Sen, yoksun diye.

Sevemedim bu hayatı anlamsızca sürmeyi
Beceremedim gitti sensiz de yürümeyi
Gülmeyi ben bilirdim hem de kahkahalarla
Bir tebessüm edemedim hayat komedisine
Perdeler bir bir kapandı üstüme
Sen, yoksun diye.
Çöktü kubbe gök bile mavi değil
Kanım değil kızıl olan sadece
Rezilliğim oluyor her gece
Sen, yoksun diye..

6-11-2008