Sen Yoktun

sana yazdığımda ellerim üşüyordu,
(titriyordum)
yalnızlığım ağır bir kış gibiydi
yokluğun ayaz esiyordu
ve ben kar boran düşler kuruyordum umudun karanlığında

bir kağıt ve bir kaleme sığınırken
adına tutunduğum satırlarda vaz geçtim uçurumlardan.

sen yoktun,
yalanlar söyledim buğulu bakışlarıma
şiir yamaçlarında uyuttum hasretimi usulca
mendilimde ıslak çığlıklar sakladım isyankar


sarhoş şarkılar söyldim içimin kuytularındaki sana
her kadehte döküldün dudaklarımdan vedasız
bir busenin tadına sığınırken umarsız/ sen yoktun

yazıyorum hala kanıyorsun yürek yerimden
hala yarama zamanı sürüyorum çaresiz
ve hala sen gidiyorsun içimdeki o limandan
ben seni kaybediyordum /sen yoktun