Seninle

Bir göçebe çadırındayız senlen...
yalnız ikimiz...
odun ateşi etrafında oturuyoruz..
gözlerinde kızıl ateş rengi..
yüzün apaydınlık..
sanki ateşe rengini veren senin yüzünden yansıyan ışıkmış gibi..
yada öyledir...
gibisi de neymiş..
altımızda soğuk toprak..yumuşak ama..
gözyüzü lacivert bi örtü..sadece ikimizi örten..ve koruyan..
en ulaşılmaz yaylasındayız ülkenin..
bizden başka kimse bilmiyor burayı..
tanrının bildiği dedikodudan ibaret..
o na da söylemiyelim..tanrının bildiği sır değildir..
iki kişilik bi dünyadır burası,,bizim kurduğumuz..bizim dünyamız..
köz köz oldu ateş..dumansız..
en kirli demlikte kaynayan suyun sesi..
gecenin sessizliğinde kulağı sağır eden bi görültüye neden oluyor..
bizim demliğimiz..
üstü yok..tek demlik..
el yordamı ile bulduğun çayı tam ölçüsünde atıyorsun içine demliğin..
dumandan kapkara olan demliğin içi de aynı rengi alıyor..
kaçak çayın rengi ile..
demli..
acımtırak..
ama güzel..
hiç içmedim desem böyle çaydan yalancılığımı kimse belgeliyemez.
zaten bi sen varsın bu dünyada sende inanırsın..
derdi ya şaiirin biri..
"ateşte demlerim senin çayını yüreğimden süzer öyle veririm" böyle değilmiydi yoksa..
bizde böyle..o yanlış söylemiş..
yüreğinden süzüp doldurduğun çayların dumanı tütüyor..
belirgin bi şekilde..
kıtlama içiyoruz..aynı şekerden ısırarak..tutumluluk adına..
bir tek aşkta tutumluluk olmamalı..
mümkün olduğunca cömertiz ikimizde..
seçeneksiziz..
ben sana sen bana mecbur..gönüllü bir mecburiyet...
yaslanıyorsun omuzuma başın göğsüme doğru sarkıyor..
uykusu gelen bi çocuk mahsumluğu..
zavallı..
ürkek..
sokulgan..
tamda o anda bi yıldız kaydı..
biz görmedik...