Sensizliğe

Karanlık yine boylu boyunca
Sebepsizliğe, sensizliğe


ne gölgene tutanacak elim
ne takip edecek izin
sabah silintili gözlerim yine
akşam ezberli


ölümsüzlük gibi bu acı
hatırla aynıydı aşkının huyuda
gülle dikeni beslerdi
heryanım bu yüzden parçalı
damlayla okyanusu
kütle dünya susuz kaldı


sesini soyundum çırılçıplak
baktım tenim bıçak desen çizik çizik
dahası kopuklarım yama yapamadığım
çaresiz
o son gözlerini giyindim
ben bir tek onlara inanmışım
bunu şimdi anladım
senden sonra yalnızca
alıp gittiğinden beri gözlerimi
çukurlarımda sancıyı böyle dindirdim

kendinden uzak derin boşluğum artık
kendini dolduramayan
giyinsem sallanır
soyunsam sallanır orda


biliyor musun
arabesk sevmem ama
ben ölmeyi gerçekten istedim
istediğim senim karşıma dikildi...
sesimi gördüm senin yüzünde
sesim sesinde
ne kadar güzeldin
yitmemişti dilin
bitmemişti kelimen
esmer dinledim
sözüne yemin verdim o an
fay hattında kaldı gece


ölüler sevmez
ölüler sevmez
ölüler sevmez


doğru sen de sevmemiştin
korktum sana benzemekten
kırık can parçası avucumda öylece
renksizlik tırmandı tırmandı
saklamak neye yarar
şiirim şahit yalan söylemez
ama lâl dili acizliğe oynar
vazgeçtim...


ölmekten...
varken seni sevmek