Sensizliğin Ertesi...

Gece karanlığı bilir misin korkunun anlamını
Düşler çıkmazı/nda kayboluşlarımı.

Yorgun bedenimi körelten gecenin çıkmazlığı
Sarmış kollarına beni yutuyor sanki

Yalınlığında tutunamadığım
Hayata karşı anlamsızlığımı sorguluyorum.

Geçmişe haykırmak
Sanıyormusun ki
Hıçkırıklardan ayrılma gerekçesi.

Ben gözyaşlarıma yükledim sevgimin sıcaklığını
Sancıdan kıvranan bedenime aktardım gün be gün.

Gözlerimdeki hazandan yola çıktım dem vurdum aşka
Sağır susuşunla sensizlik çekildi damarlarımdan.

Kabusum oldu artık gelmeyen şafak
Sensiz seni bekleyişlerim/in yükü omuzlarımda

Sözün kırıldığı duvara yaslanmaktayım
Yere düşen bakışları/mı kaldıramadan

Uzatma/dığın ellerine karanlığım bulaşmasın
Dağları/nı devirdiğin bu yüreği zaten taşıyamazsın.

Şimdi yarınlara uçuşmakta anılar
Anımsamadığım kollarda bu can çırpınmada.

Biliyorum

Bu yağmur/da dinecek
Bu ateş/de sönecek.

Sensizliğin ertesine varacak zaman...