Sensizlik

Bir avuç ayışığı döküyorum
Bu gece mısralarıma
Her dizede canım yanıyor
Yokluğunun sancısı vuruyor
Gönlümün kıyılarına

Yitik bir şehir yatıyor şimdi başucumda
Birde yastığımı paylaştığım
Sensizlik..

Yalnızlığın ne olduğunu
Bilmezdim önceleri
Yalnızlık, sensizlikmiş
Sensizlik,
Ölüme yürümekmiş..

Şimdi ıslak tren raylarında
Üşüyor yalnızlığım..
O mavi tebessümü yok artık hayatın
Dudaklarımda senden kalma
İsyan çatlakları
Ve yüzümde mehveş yüzünün sıyrıkları..

Sanki çocukluğumda
Kanayan dizlerimin acısıydı
Sol yanımda dinmeyen yaranın sancısı
Avuçlarımda kalan saçlarındaki
Buz kırağı..

sensizlik!!

Bembeyaz meleği,
Siyaha çalan
Karanlıktı..

Oysa seni çizmiştim
Uykularıma,
Sen demiştim
Gökteki en parlak yıldıza
Şimdi gözlerimdeki buluttan
Damla damla sen yağarken
Benim yerime ağlayan,
Kaybolan umutlarımın
Haykırışları var

Önümde devam eden
Kör, sağır bir ömür
Şakağımda hayallerin namlusu
Ellerimde kimsesizliğin pası
Gözbebeklerimde hayatla yüzleşmenin
Katran karası...

Sen..
Sensizliğinle
Bir yanımı örterken
Diğer Yanım
Cehennem!!