Sensizlik ve Kahrolasıca Yalnızlık

Yakamoz düşmüş gecemin şakağına,
Yine sessiz,
Yine sensiz,
Bir gece...

Her geçen gün ağır yaralarım azıyor derinleşiyor,
Gün geçtikçe daha da sancılanıyor...

Ağlıyorum/ yoksun diye...
Ağlıyorum/ yüreğim yaralı diye...
Ağlıyorum/ buralarda ölüyorum diye...

Gözden uzak bura/lar,hasret/leri kucaklar.
Gün görmez ,kervan geçmez dar geçidi.

Ne arayan,
Ne bir;
Ben geldim.

Ne de;
Gidiyorum diyen.
Sensiz /boş odam.

Dünyaya bakan,
Bir küçük pencerem var.
Bazen bakar gözlerimi kanatır,
Karşımdaki uçsuz bucaksız yalnızlık.

Ben derim nerdesin ?
O der ;
Yokum artık bundan sonra!
Der ara sıra.
Hayal meyal en son bir gülücük atar,
Karışır gider katransı karanlığa.
Tarifi teşrifi olmaz bir sancı
Ve bir çarpıntı saplanır sol yanıma nedensiz.
Yabancıyım nede olsa vuslatlara...

An olur özlemlerim gelir aklıma.

Düşlerime girer,
Gecemin tavında.
Uykumun ortasında iki beyaz güvercin...
Birisi beraber ağladığım,
Diğeri uğruna yandığım.
Ayazda kalmış çaresiz bütün yarınlarım.

Zamansızım bu ara,
Hiç olmadığım kadar sessiz ve üzgünüm.
Karamsar sol yanım,
Kurşuni renkte umutlarım ,
Anlatır beni kor alevler içinde,
Mahsene konmuş bütün hatıralarım.

Çok ağır geçiyor sensiz,
Kör olası geçmeyen zamanım.
Lâkin bilmem zamansız mı gelir patlar,
Bu bendeki küllenmiş volkan.

Şimdi alacağım koynumdaki deli hasret,
Ver aldığın beni bana,
Kır artık şu yıkılmaz sensizlik duvarlarını.

Varsın olsun dönmesin artık.
Ne alacağım kaldı ,
Ne de vereceğim.
Ver aldığın beni /bana,
Sen ne dersen de /ben buyum..................

/...Sessiz,Sensiz.../
/...Zamansız, yalnız ve çaresiz.../