Serzeniş -2-

III-
(Umutsuz)
Kınalıydı elleri
Yüz karası ihanetimi çırptığımda uçsuz
bucaksız hoyrat sevda türkülerime
Yağmalandı umutlarım,
yeter!
Sussun kırbaçlar ha bire örseleyen yitikliğime vurmasın
Ağlasın durmaksızın isimli isimsiz âşıklara adanmış
çeşmeler. Kalksın yerden kırılmış kalp parçaları
yazgısını bulsun beden soluksuz, soğuk, ölümlü.

Kahroldum çaldım seni hiçliğinden
Varlığıma kattım, saflığına kundakladım gülleri
Sen düşlerinde kayboldun
Emanet ettin, ben ihanetimde sabittim oysa
Ne bulanık sözlerim vardı sana hediye diye bağırdığım
Kaç deniz yıkasa da temizlenemem
temizlenmem.
Öldürün beni, sunun Münker'in ayakları dibine
Vurulsun topuzlar, açılsın pencereler iki yanımda
Cezalıyım nasılsa...

IV-
(Masalca)
Dört bir yandan geldi nalların sesi
Galip değildi yorgun yağızlar, umacı korkutulmuşluğu yüzlerinde
Serdiler son köhne yatak üzerine bedenlerini
uyudular deliksiz bizi.
Sustu gecenin ağlayan yüzü, karanlık boğdu ışığa
kapandı bin yıllık yalan.
Aşk yoktu, savaşlar haram
vurulmak gerçek sen doğal ben
duyarsız...

Acımı gördüm geleceğimizin fallarında
Kahverengi telve bizmişiz ve bir maça kızı
Son kâğıtta valeyi çıkarıyormuş hayattan
Çingene masalı bunlar, inandım
Kandırıldım, hep senin için hep sana
yorulmuş dudaklarımı, sana susattım.

Gerçek kaleme ağır geldi
Sayfaların yazgısı değildi kara kara satır sunmak, her okuyana
Fermanı var ama mührü yok, en icazetli
yürekten...

V-
(Geleceğe)
Doğaçlama açacak artık bahar yüzünü yaza
Şairlerin şiirleri sulanacak ismimizle
Sen hep güzel sözlerin yüklemine özne
Ben ise fırtınası denizin
Sen martıları ıslakları ile çağıran
Bense anlamsız yolcu
Duru durağı olmayan sonunu bilen başından yitik
Zulası açık olmuş asi
Şimdi bizi yitiklesin dünya gücü yeterse
Şimdi yükselsin nefes
Vursun haziran bakışlı çocuklar aşkımızı
Oyun olalım çamurlu ellerinde
Bir saf biz kalalım

Ben seni asla unutmadım
Sen bana sevgili

VI-
(Sus)
Güneş yakmadı bizi, ondan değil kara yazgımız
Sevdik çok anlaşılmayanımız...