Seslensem Sana Duyar mısın Ey Sevdam

Yağmur sonrası sürüklenen,
Bahar sürgünü dallar gibi
Dostluklar, sevdalar,
Yakınlaşmalar, duygular...

Bir köşede atıl,
Bulaşmış az da çamur.
Günlük kaygılar,
Yaşamdan anlar,
Bazen gelmeler, sonra gitmeler.
Yok olmalar, canlanmalar...

Hatırlanmak yine de teselli bana,
Günlerin başlangıçlarında...

Gözlerim ki;
Dağların en diplerindeki,
Kır çiçeklerinin
Tekil güzelliğine vurgun...
Ve ben, dostlukların dostu,
Sevgilerin sevdası.

Seslensem sana duyar mısın ey sevdam?

Kara gecelerin kara gök kubbesinde,
Sayalım yıldızların ışıltılarını.
Renkçe konuşalım,
Tutup renklerden.
Gizli bir dil doğuralım aramızda,
Hiç kimselerin bilmediği...
Ve yalın bırakmayalım hiç birşeyi;
Ne içinde dünyanın,
Ne dışında güzelliklerin...

Özgür ve sıra dışı olalım;
Tıpkı yollarda eğilen zerrinler,
Karlarda can bulan berfinler gibi...

İçimizde dostluk,
Benliğimizde sevgi...
Sevda
Ve mutluluk
Ve biz...