Sessizliğin Dalgıçları

koynunda sesimi buldum bir sabah
sözüm üryan
dı , üstelik yüzüm ateşten gazel

ellerin geçti üzerimden
bin yıl yağmurda gezer gibi
durdum,,,,
hayat şimdi başlamış gibi

yürüdüm
tutkunun rüzgârında
dalga dalga, deniz yorulana kadar
özümden dökülen buğday sarısı düşler
toplanıp, eğildiler önümde

Tanrının elemi yasaklaması için
iki dirhem, bir çekirdek ışığımı yaktım
gölgemi göle attım
gün görmüş toprak parçası oldu birden yüzün
ohh dedim uçmayı öğrenir gibi

altında güçlü hisler yatan
söz
söylenmese de
buluyor yolunu
aramızda yok engel
sus...