Sessizlik

Çok sessiziz
Bu sükûneti ikrar vesilesiyle
Yalnızız...
Olsa olsa bu anı bir kuş karalar,
Yüreklere sinip de korkunç karalar...

Bazen afet gibi
Gelirse bin yılda bir
Nadir, nadir midir?
Belki nefesi ensemdedir,
Önceleri gelmiş, dağlar ardından seslenmiş
Acaba sebebi nedir?
Sütü bozuk mekiklerde dokunmuş
Daha doğmadan dilim lal olmuş, ölmeden ağıt okunmuş...

Sinsi ataklarında yaşamımın,
Her sus, gönlümü yaralar...
Kötülerin ihtirasla kaldığı bahtiyar mekânlarda...
Arterlerimde fink atan kaldırımlar
Sorsam kâinat bedenlere
Bu sefil kaç kez daha zarara uğrar?

Artık canımı yakmasa şu sükûnet-i ikrar
Açılıp da tüm âlemlere
Haykırmalıyım çözülmeli dilimdeki
Muamma sancılar