Sevdama Mektup - 2

Ah sevdiğim!
Hatırlar mısın? Gün eksiliyordu dünden,
Önünde binlerce sayfa açılmıştı.
Gözlerin ufkun ihtişamına kapılıyordu,
Bu şehir enkaz çığlıkları arasında,
Yakıyordu ışıklarını umarsız.
Bir kadının gözlerinde susmuştu aşk,
Henüz konuşamadan.

Bırakın diyordu beni bana!
Dokunmayın.
Omuzlarında hala izi duruyordu,
Yanağında bir tokatla soldurulan güllerin.
Elleri titriyordu masa başında,
Damarlarına nikotin çekiyordu durmadan.
Belli ki ölmek istiyordu.

Sonbahar kurulduğunda kayıp düşlerine,
Ah sevdiğim!
Sen sona yaklaşıyorum derken,
Anlamadığı kelimeler dans etmeye başladı,
Onun uykusuzluğunda.
Geceler bitmek bilmiyordu.
Oysa ne uzun vakitler devirmişti,
Dakikalar uzaklaşırken gençliğinden.

Ben henüz öğrenmişken sevmeyi,
Kaç kalem anlatabilirdi unutmayı?
Kaç sevda dokunabilirdi saçlarıma?

Ah sevdiğim!
İndir gözlerini de maziye bir bak.
?deniz gözlüm? ilk kez senden dökülmüştü,
Dudağımın ucuna.
Hani okuduğun o güzelim türküler,
Onlar da mı yakıldı Madımak'ta?

Bir gün kaparsam gözlerimi ansızın,
Bir şiir de bana yazar mısın Eylül kıvamında?

Sonrası nehir,
Sonrası iki hecelik adım,
Sonrası ölümdür.
Yorgun düşlerimin sandığına düşen gölgen,
Uzun bir sevda
Ve derin bir maviye gömülecektir...