Sevgilinin Çelmesinde Düşerse Şiir

Ben sana 'dost' dedim
sen aşk istedin
o yolda 'dur'dedim
sen durulmaz su bildin!

Olmaz!
Artık kırkikindi yağmurlarım durmaz
bu yaman çağlarıma dostluk nokta koymaz...

Sus şimdi kaybolsun bütün şiirler
bütün yeminlerim bozulsun
adına mavilik dediğim ne varsa
hepsinde bu keder can bulsun
yaksın canımı bir daha
sana sakladığım mor menekşe düşler.

Kaybetme heveslisi yenik bir yüreksin sen
kazancın olmasın bir daha benden yana
ben sana vefadan bakarken bile
sen bivefa hevesinle
aşkı arama!

Arama,aramakla bulunmazdır aşk
ve sakın kimselere aşkla yaklaşma
sen sevmeyi iki gülüş
bir öpücük bildikten sonra
sakın kimseleri sevmeye kalkışma!

Yolunda yürürken çelmelerine takıldım sesinin
ve her seferinde düştüm
kanıyor yüreğim
acımak ne demek
bin defa sende tecrübelendim
tükendim bir takvimin isminde
severken ve daha yirmiyedisinde
ve daha ilk keresinde...

Olmaz be can!
Bu gidiş menzile varmaz
-ki menzil bildiğimiz sevdaysa eğer
sevda öyle aramakla bulunmaz!

Bir kere kan kızılı bir özlem yanmalı yürekte
sonra dudakların bir volkan gibi
haykırmalı her sözü bir isimle
tutunmalı gecen bir zifirin eşiğine
bir beden için herşeyinden vazgeçmeli kimliğin bile
ayrılığın ağır yükleri yığılmalı omuzlarına
gülüşlerin bile kilit olmalı suskunluğuna
varlığına,yokluğuna
katığına sinmeli sevda!

Ben sana 'dur'dedim
sen sevmeyi böyle mi öğrendin?

(sabahlara umut yakışırdı eskiden / şimdi sabahlar kederi devrediyor geceden)