Seviyorsan Tam Onikiden Vurulacak İstanbul

elbet bir özrü vardır kırışmış ellerinin
o şehirde
düşlerini yitirdiysen eğer...

hasretten olacak,
eşkiya türküleri kurşuna dizecek
ıslanmış gözlerini
yaka paça dökülecek hüznün
duvar diplerinde...

bir çan sesi susturacak dilini
zangoç yorgun yüzüyle gülümserken sana
bir istanbul vurulacak kendi karanlığında
yüreğinde tahta mermiyle...


ve sen
hep aynı trene bineceksin
hep aynı yalnızlığı hissedeceksin
hep aynı gazeteyi alacaksın istasyondaki o büfeden
çekip giderken insanlar pür telaş
ateşi ve rüzgarı dost bileceksin
akıp geçerken zaman...
sen hep aynı ismi zikredeceksin
gülüp şaşıracak o büfedeki adam...


ıssız,kayıtsız rüyalar eşlik edecek gecene
puslu ve korkunç
azalacak gökyüzü...
yağmur yağmayacak
maviye hasret kalacak martılar
örselenmiş yürekler
gölge hayatlar çıkacak önüne
birazı tanıdık...


aheste olacak sabahlar
o şehirde gider ayak...
ötekiler başka dilde konuşacak
ölünecek kadar büyük sevdalar yok,
diyecek papatya...


buna da şükür !


az şey mi şiirde yaşatmak aşkı...


veresiye sevişirken kalbin
sana açılan bir teselli gibi
kutsayacak bedenini bu şehir


seviyorsan,
tam onikiden vurulacak İstanbul...
sade bir tören düzenleyecek gökyüzü
iki damla yaş akacak ayışığının gözlerinden
ve sen
hep aynı sevdayı yakıştıracaksın kendine...
yüreğinde beyaz bir ağrı
albenisi olmayan
inadına sevdalı...


5-3-2011
beşiktaş....


"sensiz ıssız mı ıssız bu şehir
denize değen kanatlarım ıslak
bir şey var aramızda
azaldı azalacak...."