Sevmek İlla Sahip Olmak Değildir!

Çökerken üzerimize kırlangıç fırtınası,
İhanet daha yeni tezgahlanmıştı!
Yangın gibi gözyaşlarım kurumamıştı henüz ıslaktı
Birileri sensizliği üzerime kefen yapmaktaydı!
Cellatlar biliyordu baltalarını giyotini
Bir başınaydım kimsem yoktu ve haykırıyordum
_ Vurun be ! Vurunda uçurun kellemi!...



Sudan çıkmış balık nasıl ararsa evini!
Nasıl unuturdum nasıl unutabilirdim seni
Menekşeler bile zehirliydi zakkum çiçekleri gibi
Tehlike çanları çalıyordu serseri serseri...
Ahuzarım çığlık çığlığa naralar atarak
Kahpeliğe meydan okuyordu
Yanardağ patlayacaktı.. iyi biliyordu.




/ Belkiler ezberim olacak pişmanlığımdan ama keşkelerin de ihaneti olamam/

Zehirlerarası bir gezegen düştü bana
Ama ne anlatacağım nede şahit ol bu alçaklığa
Ne dünya var ne yaşam var burada
Ne evladının ahvalini haczedenler
Ne de kendi yemişini kemiren ebeveyn meyveler!



Bu kadar uzaklara gitmem kaçmak değil
Yüklendiğim kahpe yükün farkındayım
Ama öyle çok bilmeni isterimki
Huzr_u saadet olmayacak evim
Ama sana söz
O huzurun mahşerine kadar benimsin..
Ve yine senin için
Ecdadına sövmeyeceğim....




Ben çok eminim ki bir gün
Aranacak şanslı çocuk ve kozmik enerji
Utanmaz yüzler saadet dilenecek ahvali için
Ama benim tükürüklerim çoktan fezaya karışmış olacak
O yüzlere yağmur olarak düşeceğim...




Tek diyebileceğim :
Avuçlarından kulaklarına düşecek
Oda duyabilirsen bir AFFET
Elbet durulacak deniz
Lakin az saha sabır lazımdı beklememiz...



// seni kaybettim //

Ne kadar siper etsem de kalkana kendimi!
Faydasız! Beni vuran düşman değil ki!
Sinemden çıkıp taa arş'a değiyor
Sırtımdan giren tetiğin kahpeliği!
Lakin ?'yüreğime gireni ?' çıkmaz ki...




//ölüyorum//

Delik deşik otların arasında yüzüm...
Bin bir meşakkat çile
Demek ki sonu hüzün
Akbabalar dönüyor başımda sürekli
Her düşün bir sonu var demek ki !!!




Sana tek bir emanetim var
Her öğün onu ye!
Hep onu giy!





Sevmek illa da sahip olmak değildir!...