Sevmeye Gücün Yok

Kırıldı kor yüreğim gün bugün başka ayaz
Yine yazma sırası kalemim benden bıkma
Şimdi mağrur ruhumun yıkılışını da yaz
Tıkarken boğazımı gurur azıklı lokma


Burukluğun sancısı kalpte duyulur ancak
Utancın kandan rengi yüzüme taşınıyor
Gördüğüm hakaretin acısı hâlâ sıcak
Zaten şaşkın dimağım, ruhum da aşınıyor


Bana haset duyanlar dolanırken çevrende
Arlandım, arlanmanın hakkını veremedim
Onurlu, güzel yerim varken şimdi evrende
Neden küçüldüğümün sırrına eremedim


Hep kıyas edilirken hasret duyduğun yâre
Sana gün ve âtiyi sunmaktan aciz kaldım
Sevgimi iteklerken ciğerim pâre pâre
Bir ders vermek istedin dersimi ağır aldım


Şimdi kestiğin dalı vefa atına bindir
Belki yola katılır küstüm dalından çiçek
Gönlümü yapmak için arşı da yere indir
Gücün yetiyorsa sev yetmezse gölgeni çek


MAJ