Şeytanın Kuzuları

ben masumum
sİZ hepten masum
yayılın
yayılın
yemekle bitmez dünyanın mülkü
kubbelerde ağlan
ne hoş seda idi meleklerin sesi

ben yaptım
ben yaptım
diye bağırır küçük bir kız çocuğu
sırıtır masum bir tavırla şeytan!

yayılırlar
gözün alabildiğince ovalar
dürtükledikçe değneğinle
gözlerinde yaşlar meler durur kuzular

hepimiz masum
hepimiz şeytan
tırmalar saf duygularımı
kanatır
kirli tırnaklar

hormonlu büyüyorlar
şeytanın kuzuları
iki ayaklı dilsiz koyunlar
gelmişten geçmişe
körler sağırlar birbirlerini ağırlar

alçalarak
döndükçe
yanıyor
alev alev
gönülde ipince sızı
kocaman kara oyuk
devran
fırıldakçiçeği


ne hoş seda idinİZ
ferişte idi sesinİZ
kayboldunUZ

...

bir var bir yok imiş
makus kader
insanlar geldikleri gibi gidiyorlar...

...

açın!.açın! kulaklarınızı
haksızlığa karşı birleştirin ellerinizle yüreklerinizi
fer olsun!
pembe beyaz
bir çocuklara anlatın
bir çocuklara bîgünahsız masalları
ki
şeytan bahtiyar!...
her daim bulunur sofrasında kuzuların üstünde duman.
kara. kapkara bulut.
aldanırız hep.