Şiir Değil

Her yaşanmışlığımdan acı kaldı hediye
Tarumarlar bıraktılar gül gülistanlarıma,
Ne yaptılar bana? Bilsen ne çok acıttılar canımı
Ne paramparça kırdılar!
Yıkıntılarım var nasıl toparlanır bilmezlerdeyim!
Yeni baharlara kara kışlar,
Vuslatlara ayrılıklar yüklediler.

Şiir yazma çabası değil bu;
Yahut yüreğinin ince teline dokunmak değilim
Büyük acılardan geçip sükunete geldim.
Ağlayan acıların, ağrısız sancıların koynundayım.
Her gece gözlerimi Fırat'a verdim
Ne yaptılar bana?
Bilsen nasıl gözü yaşlı sellerdeyim!

Neyim varsa kayıp bir şiire emanet,
Kim geldiyse acılarıma yeni bir giysi bıraktı,
Sorma halimi, yitirdim kimliğimi,
Hangi acımda durup, hangisinden vazgeçeyim?

Sorgulardan bıktı usangaç yüreğim,
Alıştınız belki duyacağınız hüznüme
Ama yinede inip bakın en derinime,
Gizlerim aşikâr olsun.
Dün yaşadığım, yarın yaşayacağım olmasın.
Acılar gözbebeğim olmaktan usansın
Sular aksın kurak kalp ağrılarıma,
Yarım yamalak sevdalar uğramasın bana,

Ey hayat!
Son sözünü söyle
Ünlemler bırak ömrüme,
Soru işaretin olmadı,
Nokta koymadın acılarıma,
Virgülsüz soluklar verdin acıtanlara...

Ey hayat Sustur Beni!
Yoksa yaşadıkça sitemler alacaksın
Bana verilen nefretleri son nefesimde koynunda bulacaksın
Ne verdin?
Daha neleri alacaksın?

(ben en çok bana küstüm)