Şiir Yazmak Istemiyorum

Şiir yazmak gelmiyor içimden

Sümela'dan Trabzon'u izlemek
Kış soğuğunda ki yas havasında
Patikalardan geçen bir cenaze
Üzerini örten koyu kırmızı bir bayrak
Altındaki omuzlar
Kimisi abisi kimisi babası
Kimisi ise can dostu
Yeşillerinde kaybolduğu beyaz tenli kız
Kan çanağı olmuş
Sanırsın ki
Bayrak işlenmiş gözlerine
Trabzon'da yas çayırları
İsyan eder tüm yeşilliğiyle
Sana,
Bana ve
O'na.
İsyanların eşliğinde,
Bir ana ağıtı öyle bir yanar ki
Ne can dostu dayanır
Ne çayır çimen
Ne de şiir yazan şair.

Şiir yazmak gelmiyor içimden

Yüreği sonsuz zamana sığmayan
Gencin bendeni sığar olmuş
Birkaç metre dörtgen içine
Yarım bıraktığı kavgası ve sevgisini
Emanet edercesine geçti patikalardan
Her birinden tek tek söz aldı sanki
Yeşilinden,
Mavisinden ve
Ölümün karasından
Öyle örtü yorgan toprağını.
Yarım bıraktığı şiiri ise
Ellerimde,
Tamamla dercesine bıraktı
Kalemimin altına
Tam tamına
Yirmi üçüncü mısrada kalmış
Belli ki elveda yazamamış
Yirmi dördüncü mısraya
Ben nasıl yazarım
Hoşça kal dostumu

Şiir yazmak gelmiyor içimden
Tek bir mısra bile zor
Hem de çok zor