Şiirde Mahrem

Talih, kök salacağım toprağı üstüme örter
Recm kalbindeyse
Kendinden uzaklığından çakılır tabutun
Nefesin, mahrem der

Göğün türküsünü gözünde ağırladığından
Maviler dolmasın denize
Yeşil inmesin dala yaprağa
Biçimler sesler renkler
Son yalana ulanan aldatan ayna...

Tekrar dağılmak için toplan
Tekrar ağlamak için gül
Tekrar ölmek için yaşa...
Dirileceğin toprağa gömdürmek
Ruhumun benden habersiz işlediği son suç
Mahrem eller
Mahrem sevmek
Mahrem sevişmek
Ölmek bile mahremken
Yaşadım dediğim hayatta
Nefesime etim
Nefessizliğe but

Hudutsuz
Sonsuz
Bir mavi köpürürken söner
Bir beyaz kar'a öykünürken kirli
Kapı pencereyi bilmez
Duvar neyi kapattığını
Her şey uyuduğu zaman...
Az giderim kendimden
Uz dönerim ölümden
Uyumakda mahrem...
Safkan acılar basamak
Hadi...hadi ...hadi hadi...
Gökyüzü ...
Helâle tutanacak tek dal yok...