Şiirime Sığındım

korkak adımlarla sığındım
şiirime, kelimelerle yalnız
bakışlarım karanlık
karanlığım aysız
çaresiz bir kuldum
bütün darbelere rağmen
en acemisinden, hayata tutundum
buharlaşıp, uçmak istediğim anlar oldu
bazen bir romandım
bazen cin aliden farkım yoktu
kollarımı açıp, çığlık çığlığa
koşmak isterdim
kavak ağaçları şahidim olsun
soluksuz
gerçeklerden kaçtım
yalanlardan da bıktım
yaprağım narin, dallarım cılız
dokunmayın
kaç kere kırıldım
sabır taşımı artık
denize fırlattım...

sevdaları, kuşbakışı izledim
kuruyuverdi
diz çökmüş çiçekler
aşklar kaldı, mahsun bahçelerde
sefalette bütün gönüller
hep başka baharlar beklenmekte...


melekler bile hüzünlenir
hüzünler acılaşır
acılar gülümseyebilir
çıkınımda hayal kırıklıkları
rüzgarla savrulup gidense
dileklerim....

inandıklarım
gerçek olamayacak kadar hayal
hayallerim
gerçek olamayacak kadar uzak
hayat
girdaplar içinde dönülüp duran
hesapsızca yaşanılan
koskoca bir yalan....