Şiirin Şiiri

uzatmaları oynarken gençliğim
sol yanımı da, kalemimi de
hiç yitirmeyeceğim..

kaç martıyı, maviye boyayıp
güneşe bıraktım...
içinde sevda geçen, kaç satır yazdım
umutlarımı hangi kör kuyulardan çıkarıp
serptim, harf harf beyaz kağıtlara
kaç sabah, çöl bakışlarla uyanıp
ruhumu, yazarak gelincik tarlasına çevirdim
emeğin terini anlattım bazen
tükenmiş ümitleri yüreklendireyim istedim
çaresizliğe kafa tutabilirim dedim
bazen, zamanı çağırdım
okuldan kaçıp gittiğim o kafeden
aynı filmi üç kere izleyen, çapkın gençliğimden
zamanı çağırdım
dağların gerisinde kalan geçmişimden
uçmuş zaman ellerimden
ama kalemim
ama kalemim
beşinci mevsimim
hiç bitmeyen..

bazen kimliksizleştim
cinsiyetsizleştim
peşine düştüm
hiç kirlenmemiş düşlerin
rüzgarda salınan yaprak misali
mahkum bir ten yok
bedensizleştim...

bazen, bir masal yazdım
mavi bir bahar yarattım ikimize
bir düş yakaladım
tek tek yıldızları yaktım
dolunayı çıkardım bulutların arasından
yakamozu parlattım
bilinmeyen bir kumsalda
öptüm seni
biraz kendimi
biraz seni doyurdum...

içimi delip geçen isyanı haykırdım bazen
bazen, hiç tanımlayamadım kendimi
kendime örülü çıkmaz sokaklarımda kayboldum
yüreğin sızılarından harlayınca hüzün
yalnız kendim ve kalemim yanık kokladık
ama bir kelime, bir tek kelime
UMUT!!!
yaka paça, sarsınca omzumu
suçlu adımlarım ve masum kalemim
odalarda gezindik....

şimdi
okudun, şiirin şiirini
ellerini gezdir yüreğimde
bak
el sallıyorum sana ben de
uzak bir körfezden
sabahın bu umut vaktinde....