Şiirin Vücudu

Tophane sırtlarında gördüm
Şiir tüttürüyordu deminde
Islık sesi gibi yankısı
Öpüşmeyi anlatıyordu
Yaldızlı yalnız kağıtlara yazılıp
Sevgililerin dudak paylarına kadar
Büyüyecekti
Şiirdi her cümle dilinde
Heykel cesaretiyle bileyip kendini
Hayat kadınları saatlerinde bile
İmgelemek gökleri
Şaha kalkarcasına...

Kelimeler saçlarına belikti ilmek ilmek
Keskin hatlarında biriken özlem idi bide
Şiirdi hayata birikmek
Dalga dalga akıttı saçlarını ve
Günaha gidercesine koşuyordu karanlığa...

Öyle demişti ustası
Delikli demir gibi olacaktı şiir
Hem kullandığı kelimeleri
Hem okuyanı vuracak
Kısacık,
Minyon tipli hiç farketmez ince dudaklı
Ya da
Kalın bacaklı birini bekler
Heyecan birine vurulmuş gibi
Cümle cümle damlardı şiir
Yazdığında itfaiyeler koşuşmalı yangına
Bir bir şöyle haykırdı bir ses;
Şiiri yazdıran Tanrıdır
Sen kalem tutan el


Ve akıllı işi değildi şiir
Deli miydi acep
Bir Deliye düşerken kalbi...







Sonunda "şiir" yazmaya başlarsın da
Şiirin şiirini yazabilir misin?...







E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )




Serhat Akdeniz'e (ilhamla... )