Şiirkolik Maceramız Aynı Hızla Devam Eder

Bir gün kalemi eline alırsın benim gibi,
Dostlarına yanlış gelen şeyler yazarsın istemeden.
Arkadaşlarına ders vermek değildir amacın,
O an öyle çıkmıştır beyinden ve yürekten,
Sayfalara dökülmüştür...

Oysa hepsi sevmiştir seni.

Gerek yoktur;didişmeye,itişmeye,bağrışmaya,
Hepsi dostundur,arkadaşındır zaten...

Adları;Mehmet'tir,Nebile'dir,Cengiz'dir,Yaşar'dır,
Şenay'dır...

Çoğu sana abi der,sen çoğuna abi dersin.
Bazen istemeden herzeleri yersin...
Ondan sonra özür dilersin.

Aslında hepimiz,kendi çapımızda şair'lerizdir,
Vatan,millet sevgisi ile dolu,
Bundan sonra,çekme kimsenin omuzundan kolu,
Bakalım nereye gidiyor,şiirimizin yolu...

Arkadaşlarım şiirkolikler,
İçinizden yanlış yaptıklarım varsa,
Beni affetsinler,bana yapılan yanlışları,
Ben çoktaaan unuttum bile...

Gönül dostlarım;
Ben yetkili,siz yetkisiz;ya da,
Siz yetkili,ben yetkisiz,ne fark eder...
Şiirkolik maceramız ve dostluğumuz,
Umarım ömrümüzün sonuna kadar,aynı hızla devam eder...