Şirince / Kokulu Mektubum

Haberin yok
Suretimle ilk tanışmamda
-Çay karası bakışlarını aldım gözlerime
Kestaneydi rengi dolandım sırma yelelerine
Benleydi burcu burcu kokan kınalı ellerin
Süt içirdim bebeğime senin ellerinde
Ruj sürmezdin sen
Ama kirazdı dudakların bu yüzden hep beni öpmeni istedim
İstemeden kırdım papuçlarının bellerini büyüdüm ökçelerinle...
Adını verdim asi ruhuma şirince..



Bilirsin
Sen olurdum büyüdükçe
Şahitliğimde göz seline lime lime olurdu içim
Ahh...
Çarşaf olduğunda geceler yine mendil diye arardı gözlerim ellerini
Gizlice ''annem'' derdim
Ay yüzün değince güneşe savrulurdum oyun bahçemde
Bilemezsin sen meleğim mutluluğuna ne gülücükler tükettim

Bizim için emekçiydin
Minyon bedenine gümbür gümbür gelsede yaşam
Ne de ağırdı hedefin Ve sen tüm kasvetine rağmen dünyanın
illede yavrularım derdin Off...

Akşam eve dönerdin yorgun bedenine ne kederler biçtim bilemezsin sen
Ezilirdi kalbim renk vermezdim birde üzülürsen ya sen...
Benim çilekeş kaderine boyun eğen meleğim
Tanımam başka sevgili dağım yamacım kadınım benim
....


Seneler sonra içime sindirdim çetinmiş hayat annem
Ki
Tanrı'm bu yüzden cenneti sermiş ayaklarına
Kusur edersem lal olsun dilim kör olsun gözüm
Ne olur beni cennetinden ayırma
Çok anlatacaklarım var daha sen olan bitmeyen satırlarımda


nice nice yıllara...










Bütün annelerin gününü candan kutlarım.