Siyah Kelebek

Avuçlarından düştüğüm gün ;
İki mesafe,
İki boşluk,
Açıldı sana.
Ve rüzgar,
En hırçın haliyle sustu kıyılarımıza.

Serin bir akşamı daha kucaklıyoruz şimdi
Yaşamak korkusunda.

Dün,
Siyah bir kelebeği sınadım gözlerinde.
Ölüsü düşmedi ben kadar,
Aksine, asi direnci
Asil bir uçuşa gebeydi...

Ama
Çocuk çok kez düştü bisikletinden.
Ve acısı karıştı hücrelerimize..

Hayatı yeniden sevmek mümkün mü Anne...

Ey ömrüm,
Desem ki
Genç değil bu beden, toprağın kadar..
Ve yorgundur adımız suya yazılmaktan.
Misal ;
Yürüsem denizine,
Ve koşsam mecalsiz.
Büyür mü yine gelincikler,
Küçüldüğümüz öyküler henüz konuşmadan...

Biliyorum sevgili,
Bir gün sen de gideceksin.
Büyük ihtimal,
Sabahları artık ağlamayacaksın.
Ve giderken,
Feodalizmin zaferini ceplerine dolduracaksın.

Şimdi söyle,
Hayatı yeniden yazmak mümkün mü Anne...

Üstat der ki ;
"Hayat, kalemden büyüktür.."

Öyleyse sobe şairim,
Sobe...