Sokak Ortasında Yüzsüzlüğünü Soyunan Kadın!

pardon bakar mısınız !
ben gönül mezarı sokağı arıyorum kalbimi gömmek için
aslında satırlarım da vardı ama en son patikada yorgun düştüler..

ama sen,
sen melahatsin!
yıllar önce sokak ortasında yüzsüzlüğünü soyunan kadın!
nasıl böyle değiştin?
yıllar seni yormuş olmalı,

!!
hatırla;
10 yıl önce,
yılışık bir bahardı.
günlerden sürgün cuma.
saat sensizliğe ramak vardı.
yağmurlu bir kahır vakti,
gökyüzünün yamacına,
kuşlar kanatlarını dikti.
sen gitmekte ben ölmekteydim .
son nefesim hayaline yapışıp,
birşey söyledi;

''güneşi giyin sevgilim''

üşürsün yokluğumda,
ellerin üşür ..
bir elveda diyemezsin hatırladığında.
!!

beni sorma!
ben şimdi en basit devirlerde,
en ücra şehirlerde,
iki satır şiirimle ,
yaşıyorum.

ah etmiş kalbimi gömmeye gelmiştim.
nerden biliridim seni kalbime gömeceğimi yıllar sonra...