Son Nöbet

Sağ kolunda sol yanımı unuttum
Yılların hasreti devrildi tek nefesinle
ve gün yüzüme dokundu bir daha o ırmak sesinle...

Bir cevabı olmalı elbet aşkın
Elbet ısınmalı ellerimde avuçların
_bundan böyle tenhalarda saklanmamalı adın !

Sana bir şehrin gökkubbesinden ılık bir rüzgâr getirsem
ve avazım çıktığı kadar sana essem
Titreyip üstüne
O şiir gözlerinden öpsem
İşte o an dinecek olur sızılarım
O an kapanır ayrılık ekilmiş yaralarım...

Teninin kokusunu içime ektiğim vakitler gibi
Sen uyurken
Seni izlediğim o son gecenin sesi gibi
Sonsuzluk olur soluklarım
Dallanıp budaklanırım
Göğsünde şafaklanırım...

Yüzünde sevdamın kıyamına durduğum ruhumun sesi
Biliyorum susmaz bu ç/ağrı nöbeti
Sen tenimde azat olmuş ilk dokunuşum
Sevdikçe büyüdüm
ve bir tek gözlerin için ölürüm !

(HuZur'um)

7 Aralık