Son Yağmurlar

şefkat kokuyor son yağmurlar
gittikçe yalnızlaşan insanlığa
nur ıslaklığı bırakıp
göçecek başka ülkelere



kara kara bulutlar
kapladığı yüreklerden
hüzün yükünü almış
terkedecek şehrimi
rüzgâr toplayıp savurduğu düşleri
düşürecek cebinden
gökyüzü yeni renkleriyle öpüşecek
toprakta tarçın kokusu
ellerde sıcaklığa özlem


bahar gelmek üzere
açmalı gönül gözünü
şafak sökecek
çınar ağacım dal uzatıp
mırıldanacak umut nağmelerini

yakındır bahar günleri
içimde mavimsi duygularla
yumuşak bir imbat esintisi yüreğim
gülümseyecek sana
perdelerini kaldır deli yalnızlığının
oku gözlerimdeki şiiri
güneş de, yakamoz de,deniz de
ne dersen de
sevmeyi öğren yeter ki hayatı
bunlar son yağmurlar
her geçen yılla esmerleşirken duygular
aşk damarlarımızı kaybetmesin

bu bahar Tanrı
şakaklarda biriken yalnızlığı sıyıracak
nabızlardan sancıyı durduracak
mevsim aşk kokacak

bunlar son yağmurlar..