Son Zangoç

Bu gün pazar

Saat akşamın Kırık kanadı
Penceremde kuru bir dal özlem
Suya bakıyorum suretim korsan
Voltama çarpıyor beşinci duvar
Gölgem sıvanıyor beynime-
Üşüyor mihrabım sen yoksan

Üşüyor sokak lambaları
Yağmur üşüyor-kan üşüyor
Kabuğu açık yaram
Bütün çizgiler üşüyor-tuvalde VAN GOGH









Birden bire çıkıp geldin
Düş yorgunu bir geceydi
Yıldıız tozu yağıyordu kül çekimli
Karanfil kokuyordun belki
Çıldırma vaktimdi bilmem kaçıncı şiirimdeydi
Seni arıyordum şehir uyuyordu
Çölde kum saati ve sınırsız yalnızlık
Soğuktu dışıma sığmıyordu yeryüzü








Tutsaktım gözlerinin katedraline
Ölüyordu zangoç iki elinde isa
Atomu aşk adına-- söyle barbara
Bütün ağaçları giyinsem
Yeşili bölsem
Çarpsam maviye
Çıkarsam siyahı
Öpsem gamzelerinden
Gökkuşağı kalır geriye