Söndür Yangınlarımı
Bir ömürlük
Gülüşler ver bana
Biraz sen
Biraz ben kokan
Kırkikindi yağmurlarıyla
Islat sevdamızı
Sonra
Kızıl güneşin
Koynuna bırak
Dalgalansın
Rüzgârın eteklerinde
Dökülsün
Sağanak sağanak
Hasretinin bulutları
Senin için büyüttüğüm
Özlemlerime gel
Bekletmeden
Ay karası vurmadan günüme
Emanet yalnızlıklardan
Çekip çıkar beni
Geceler gözlerim
Gözlerim sen
Düşmeden gözlerimden
Gel
Dönüşsün yokluğumuz
Varlığa
Ne olur
Söndür yangınlarımı
beğeni ile okudum hocam kutlarım👍
n.s.gür...
sessiz girişte sanki şair bir ikilemi yaşamış ve bunun kırıganlığını hissetmemek içinde bu bölümü yalancı bir mutluluğa itmiş ve kanmış gibi buna inandırmış kendini...
gelişmeyi kendi içindeki haykırış olarak tuttuğu ve dozun yükseldiği ikinci bölümde ise imgeselleştirdiği ve kurguladığı vuslat habercisi gibi doğanın bütünselliğini kullanarak toprağın suya olan hasretini öne çıkararak kendi içini yansıtmış...
(1)
Düşmeden gözlerimden Gel Dönüşsün yokluğumuz Varlığa Ne olur yazdım bunları yüreğime kutlarım👍👍 Söndür yangınlarımı
tebrikler sesi çok iyi veriyorsunuz.bu da sizin şiirlerinize has bir özellik sanırım. bir önceki şiirinizde finali beğenmemiştim ama bu şiirde final çok çok güzel olmuş.
kutlarım
saygılarımla
Düşmeden gözlerimden Gel Dönüşsün yokluğumuz Varlığa Ne olur Söndür yangınlarımı
Kutlarım Naile hanım..
Çok güzel bir özlem şiiri.
Tebrikler..👍👍👍👍👍