Sönmemiş Küllerin Ardındaki Hafriyat / Kin
şizofren bir huşu kaldı geriye ellerinin beyazından
hırçın bir lokomotif gibi veryansın vuruyor saatler yokluğunu
kinlere saklanmış dişle dudak arasında aynam
aşk irini küfürler gibi yapışmışsın iri gövdeme
kötü kadın vakitleri vuruyorsun denizden yüzüme
dalga dalga...!
kirlenmiş tümce beyazı say bunları
laciverti tükenmiş bir tutam umut
ne aptalmışım!
affet!
renk körü olduğunu hiç farketmedim
hiç...
yoksa neyine yetmezdi
kırmızısını aradığım ahmak güller!
affedin!
mavi çalımlarına döşendiğim orkideler...!
anlamaya tabii uzun cümleler yok bu defa
anlayamadığın kadar kus içindeki öfkeni
ama;
kim dediyse doğru laf etmiş
sönmemiş ateşin piçiyse küllerin ardındaki hafriyat
bitmemiş aşktan geriye kalan da
aynı hislere barikat kurmuş işte o sarfiyat
ve yine aynı o tanıdık tahribat
kin...!
ToprağınSesi
tutkunun sadece bir adım ötesinde olarak bilinse de kin, gerçek aşk olgusunda rastlanmaz zerresine bile. çünkü aşk, karşılıksız ve sevgiliyi var olduğu biçimiyle sevmektir. şiiri bilen ve duyguyu etkili yansıtabilen kaleminizi kutluyorum.
kalemin daim olsun serhat ne diyeyim..harika👍👍👍
Tuhaf bir öfkeydi. Sevdirdi...
Kesinlikle bir tutam değil öfke,tepeleme🙂
Sönmemiş küller arasında aranırsa bulunur tahribat,
Su dökmenin yarı vardır diye bilirim..
"affet! renk körü olduğunu hiç farketmedim hiç... yoksa neyine yetmezdi kırmızısını aradığım ahmak güller! affedin! mavi çalımlarına döşendiğim orkideler...!"👍🙂
Sevgi ve selamla kardeş👍
Kin ve nefret tohumlarının kazı çalışmalarında küllerin arasında bulunması..! Bir tesadüf müdür acaba...? Bana kalırsa bu çalışmaları sekteye uğratmadan aradan ince bir zeka ile çıkmak gerekir...! Sevgili dost...Her zaman ki bilimsel tadın da idi...Sevgilerimle...😙👍