Sonra Lafı Gevelersin

çığlık bu
rahmet denizini okuyanların selamı ile
ha kutsal kitap ha senin yüreğin çocuk
bilirim yaşamak için
muazzam zamanlarına
sinsice siner umut
umut bir çeşit bilince virüs
bu dünyanın her zerresinde
acil çıkış kapısı ise
hadi şerre ''hoş geldin'' de
uyanışına sebep
kader dönüp dönüp
aynı yere getirecekse
tükenip gider cazibeli bakış
''hoş geldin'' de umuda
uyan hemencecik
yaşamın gerçeği keskinse
bileyler yüz yüze geldikçe
inan insan yaşadıkça her gün yeniden doğabilir
uyan!



bakma
tükenmez yaşama sevinci ki
ahtım olsun sende göreceğim
çocukluğumun düşlerini
hele sen ben gibi
bel bağlama umut sürüsüne
bir bilsen
ne kadar sıçradım umutla
o kadar heder oldu ışık
anla ki kaybettim de
bu yolda kendimi bulmak için
kanser oyununu oynadım yine
yenilen hücrelerimin içinde
yaşama hissi ölürcesine
görmemezlikten gelemem
süzülüp süzülüp
bataklğa saplanmalarımı
uyandıran umut işte
oyalanan şer
gerçekleşmeyecek bir hayal
leş gibi
hayal uzadıkça anla işte
gübre....



hıçkırıkla okuduğum bir cümle
diyor ki
'' sonra lafı gevelersin
televizyon dersin
şarkılar dersin...''
olmayacak umudun peşinde
gitmelerim vardı dalıp dalıp
dilimde parçalanınca umut
musallat olan dert tabii
bundan böyle
dişlerimin gıcırtısı rahman gevelemekte
işte uzatmıyorum mevzuyu
sende yaşayacağım çocukluğumu
muradın için şerre ''hoş geldin'' de
sustum hafifseme
ama ne olur beni bekletme....