Sonsuzluk Ağlamak İse Martıların Çığlıkları Boşunadır

Ağlamak istiyorum,
martıların çığlıklarını bastırırcasına,
içten derinden,
kesik, kesik hıçkırarak,
arada, sırada pancar kırmızısı olmuş olan,
burnumu elimin tersi ile silip,
nefesimi tutmadan,
gözyaşlarımı akıtmak istiyorum,
topuğuna bastığım ayakkabımın ökçesine tek bir damla damlatmadan...

Sebebi yoktur, O an..!
ağlayıp, sızlayıp,
burnumuzun direğinin sızlamasının,
gelenin, geçenin,
ürkek, bir o kadar da üryan bakişlarinın...
Şimdi;
sana dair,
bana dair,
ya da;
Bize dair,
ne varsa,
mantıksız,
yastıksız,
yorgansız,
arap kızının camdan bakışını mazeret gösterip,
bu hayata dair, ne varsa...
Silip atarken tozlu raflara...
Gözler, ahhhhh O gözler..!
Bir bilsen seni nasıl gözler...
O iki göz,
ve kulaklarımda sarfettiğin iki söz..
Bahar geldi geçti hala sönmedi yüreğimdeki köz...
Ve;
Sözün bittiği yer...!
Bugün, burası olsa gerek..
Martıların çığlıklarına karışan hıçkırıklarım,
saçlarımda sayamadığım aklarım, yüzümde kırışıklarım,
elimde, cam kırıklarım,
hani nerede beni bekleyen Anamın dediği kırıklarım...
Şimdi;
Sana ve gözyaşlarıma dair ne varsa,
martılarla, takalarla,
tuzlu suda köpüren dalgalarla,
beraber yan yattılar, tıpkı benim gibi...
Ayağı kırık bank'ta yastık yaptığım,
Ayakkabımın ökçesinden akan gözyaşlarım,
Mıh gibi aklımda sen var iken,
sonsuzluğa doğru kaybolup gittiler,
Tıpkı benim gibi....



Çobandan Sevgilerle... Sevgili canlar...