Sonuna Sen Çıkıyorsan Ağlamak Da Güzel

Acıdı canım
Ağladım

Çalındı umutlarım
Sonra senin ırmak sesinde sana bir daha daldım

Anladım
Sen hüzünlerimi silen tek adamdın
Adanmışlığımdın körpe yüreğimin kuytularında
Ağlamadan anladım!

İşte bu yetti bana
Yetti kesilen nefeslerimi bir solukta
Unutturmaya
Şimdi her köşe başında yoluma
Yolluğuma
Yolculuğuma
Karşı gelse de keder
Ağlamam...

Yârim
Can yârim
Canım yârim

Dinime imanıma
En özge varlığıma
Teksin bu avare canımda...

Sen,şafaklarımın uçan kuşlarını
Mavi sulara bıraktığından beri
Bir martı kanadı oldu ellerim
Tenin gibi...

Ben bilmezdim aşkın acıya kadirliğini
Dökmezdim hiçbir göze yüreğimi
Sesim kendi sesimde kalırdı
Cılız bir dere gibi...

Sen,başucuma gözlerini bıraktığından beri
Her göz yabancımdır şimdi!


(alelacele aşkımın istikrarı sen oldun / aldın çocuk yüreğimi aşkın göbeğine koydun!)
iyi ki...