Sonunda Sonu Gelmiştir Artık

Acının olgun gösterdiğine inanırdın.
Bende pembenin alıngan gösterdiğine seni.
Gülüşlerin ilkokul talebesi...

Diyorum ki ağız dolusu;

Biz seninle dost olamayız bilirsin
En fazla anı oluruz geçmiş zamana bolca anımsanacak.
Gözlerimize baktıkça iki basit yalancı
Ve sevmekten başka çaresi olmayan
Giderken hüzünlerini birbirine bırakan
Birde görmezden gelen gitme zamanlarını

Sonra çıkageldi ağzından bir sözcük ılık nefesinle bana
Bu kış ağır geçecek diyor şiirler... diye fersiz birazda ilzam
Yalnızlık sıcak iklimlerde bile üşürken
Geç kalmadı mı kış

O kız vardı ya; kaldırım bekleyen zilli
Boşuna değilmiş huysuzlanmaları
Anası ardından bağırıyor.
Allah alaydı bende kurtulaydım diye yırtıyor kendini
Gülmekten bir hal oldum
Öyle ulu orta olur mu yahu...
Neyse... oluyor işte olmaz desekte...

Ve saat üç buçuk...
Gecenin bu saatinde telefonum çalıyor.
Büyük ihtimalle annemdir.
Küçük ihtimaller zaten büyümedi.

Şimdi susmalı konçertolar
Susmalı sokak çalgıcıları...
Ve perdesiz bir gitar eşliğinde dalmalı uzaklara...

Ne dersin...
Toplanabilir miydik gerçekten
Ya da toplanabildik mi sence, bunca dağılmışlığın üstüne
Hem bilirsin; nikotin kokan yastıklardan arınmak kadar zordur
yalnızlığı laciverte boyamak.

Evet haklısın, yine zifir...
G/öremeyecek kimse 'biz' olamayışımızı...
Senden ve benden ibaret kalışlarımızı.

Öyle ya sonunda sonu gelmiştir artık...